کاشکی می توانستم فریاد بزنم

یک بغض توی گلو ام گیر کرده که دلم می خواهد با تمام وجودم فریاد بزنم . کاشکی می توانستم هر چی توی توانم داشتم می ذاشتم پشت صدام و بلند فریاد می زدم .

از دست نامهربانی های . مثل اینکه رسم روزگار اینکه هر چقدر که کسی رو بیشتر دوست داشته باشی بیشتر آزارت می ده . فکر کنم قدیمی ها راست می گفتن که اگه کسی رو دوست دارید بهش نگید .

خسته شدم . خیلی خسته و غمگین . انقدر که سایه غم رو خودم توی وجود خودم حس می کنم . دست و پام رو کرخ کرده و توان رو ازم گرفته .

فقط دلم می خواهد فریاد بزنم .